Ruch Światło-Życie (znany powszechnie jako Oaza) – jeden z ruchów odnowy Kościoła rzymskokatolickiego. Ruch ten powstał w Polsce, a jego założycielem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki.
Ruch gromadzi ludzi różnego wieku i stanu: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w części rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół (nazywany także Oazą Rodzin). Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie stara się formować dojrzałych i świadomych chrześcijan oraz służyć ożywianiu lokalnych wspólnot Kościoła – parafii, dekanatów, diecezji.
Znakiem Ruchu Światło-Życie jest symbol i słowa ΦΩΣ ΖΩΗ (czyt. fos-zoe) – greckie słowa „światło” i „życie”, krzyżujące się na literze „omega”, która tutaj jest symbolem Ducha Świętego (jako tego, który jest wszystkim) i ułożone w kształt krzyża. Popularna nazwa tego symbolu to foska.
Historia Ruchu
Początki historii Ruchu sięgają pierwszej „oazy”, czyli wyjazdu rekolekcyjnego o charakterze przeżyciowym, która odbyła się w 1954 r. z udziałem ministrantów. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą „Ruch oazowy”, „Ruch Żywego Kościoła”, „Ruch Niepokalanej”. Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był ks. Franciszek Blachnicki (pochowany w kościele pw. Dobrego Pasterza w Krościenku), zmarły w 1987. Drugim, po ks. Blachnickim moderatorem Ruchu Światło-Życie był ks. Wojciech Danielski (pochowany w Warszawie na Powązkach), zmarły w 1985 r.
Od kilkunastu[kiedy?] lat Ruch Światło-Życie działa także poza Polską: w Bułgarii, Brazylii, na Słowacji, Litwie, w Czechach, Niemczech, Austrii, na Białorusi, Ukrainie (skąd coraz liczniej młodzież przybywa na wakacyjne oazy do Polski) i na Łotwie, od 2006 roku w Irlandii i Wielkiej Brytanii, a od niedawna[kiedy?] także w Stanach Zjednoczonych, Chinach i Kanadzie
Aktualnie działa w ponad 30 krajach, co czyni go Ruchem międzynarodowym.
Charakterystyka Ruchu
Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego osobistego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie „uczniów Jezusa” (deuterokatechumenat), a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w „Kościele i świecie”. Jest ona związana z posługą na rzecz Kościoła i ruchu. Ewangelizacja – katechumenat – diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie dla każdego człowieka.
Nieodłącznie z tym ruchem wiąże się Krucjata Wyzwolenia Człowieka, polegająca na: powstrzymaniu się od spożywania napojów alkoholowych, nieczęstowania alkoholem, niewydawania pieniędzy na alkohol, powstrzymywaniu się i przeciwdziałaniu wszystkiemu, co prowadzi do zniewolenia człowieka, a także na modlitwie za osoby uzależnione. Wszystko to należy rozumieć jako sposób walki z problemem alkoholowym w Polsce.
Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego to:
metoda „światło-życie”, przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, polegająca na tym, że szuka się światła w Słowie Bożym, by wprowadzić je w swoje życie;
oaza rekolekcyjna i mała grupa formacyjna.
Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady „życie z życia” (tylko osoba, która sama żyje dojrzałą wiarą, może ją przekazywać innym) i zasady organicznego wzrostu.
Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła: małe grupy, do których należą uczestnicy ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność, spotykając się na Dniach Wspólnoty.
Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługę wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.
Kapłani spełniają rolę moderatorów lub opiekunów (w wypadku nieprzynależności do Ruchu), a nienależący do stanu duchownego – świeckich odpowiedzialnych i animatorów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formację uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot. (zob. encyklopedia internetowa Wikipedia na dzień 28.01.2014).
Wspólnota oazowa w Równem
Od 2012 roku rozpoczęły się systematyczne spotkania w duchu Oazy dla dzieci i młodzieży z naszej parafii.
Centrum każdego spotkania jest Eucharystia do której uczestnicy przygotowują się poprzez wspólny śpiew, wybór czytań czy napisanie komentarzy i modlitwy wiernych.
Po uroczyście przeżytej Mszy świętej spotkamy się w parafialnej salce by dalej kontynuować wspólną radość z bycia Dziećmi Bożymi. Na spotkanie składa się najczęściej wspólna modlitwa przy akompaniamencie gitary, krótka katecheza jako wprowadzenie w tajemnicę dnia, czytanie Pisma świętego, spotkania w małych grupach dzielenia, podsumowanie oraz pogodny wieczór zakończony modlitwą i Apelem Jasnogórskim.W ciągu roku podejmujemy różne zadania włączając się w życie parafii.
Na feriach oraz wakacjach uczestniczymy rekolekcjach zamkniętych organizowanych przez nasz Ruch Światł-Życie.
Kilka razy w ciągu roku jako cała wspólnota uczestniczymy w Rejonowych Dniach Wspólnoty podczas których ubogacamy się innymi wspólnotami tworząc wspólnie Żywy Kościół.
Nasze spotkania nie ograniczają się wyłącznie do modlitwy i sakramentów. Często bardzo aktywnie spędzamy razem czas organizując wycieczki rowerowe, wyjazdy na łyżwy, wspólną taneczną zabawę czy pozytywne i ubogacające seanse filmowe.
